Αφθονίδης

Επώνυμο δύο λογίων του του 19ου αι. 1. Γερμανός (1823-1895). Λόγιος και καλόγερος από την Κωνσταντινούπολη. Έζησε, κατά την παιδική του ηλικία, σε εκκλησιαστικό περιβάλλον. Σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Ξηρολίμνη. Ύστερα από ένα μικρό χρονικό διάστημα, κατά τη διάρκεια του οποίου έλαβε μέρος στον Κριμαϊκό πόλεμο ανήκοντας στο σώμα Ελλήνων εθελοντών, ξαναγύρισε στο εκκλησιαστικό περιβάλλον. Έγινε καλόγερος στο μοναστήρι του όρους Σινά, αλλάζοντας ταυτόχρονα το πραγματικό του όνομα Γεώργιος σε Γερμανός. Ασχολήθηκε με πολλά διοικητικά θέματα της εκκλησίας. Διετέλεσε προϊστάμενος της ελληνικής κοινότητας στο Λονδίνο. Αργότερα έχασε το φως του και εγκαταστάθηκε στη Χάλκη. Πέρασε την υπόλοιπη ζωή του συντηρούμενος με σύνταξη σε οίκημα που του παραχώρησαν τα πατριαρχεία της Κωνσταντινούπολης και των Ιεροσολύμων. Τα σπουδαιότερα έργα του τιτλοφορούνται Περί του σχίσματος των ρασκολνίκων και Ιστορία του Σινά. Έγραψε και ποιήματα (Ηθική ψυχαγωγία, 1888), τόσο στα ελληνικά όσο και στα γαλλικά. 2. Γεώργιος (Σμύρνη 1789 – Αθήνα 1867). Ανώτερος εκκλησιαστικός υπάλληλος και φιλικός, μέγας γραμματέας του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία λίγο πριν από την Επανάσταση του 1821 και έγινε ένα από τα πιο επιφανή της μέλη. Χρησιμοποιήθηκε ως σύνδεσμος ανάμεσα στην Ανώτατη Αρχή της Εταιρείας και τον πατριάρχη Γρηγόριο τον Ε’ και με το κύρος του συντελούσε στο να προβαίνει ο πατριάρχης σε πολλές ενέργειες που εξυπηρετούσαν τους σκοπούς του Αγώνα. Μάλιστα έγραψε ο ίδιος το περίφημο έγγραφο με το οποίο ο πατριάρχης καλούσε όλους τους καπεταναίους της Μάνης να μαζέψουν εισφορές για να ενισχύσουν την Επανάσταση. Εκτός από τις προηγούμενες ενέργειες, ο Α. ασχολήθηκε συστηματικά με τα οικονομικά των Φιλικών και οργάνωσε πολλούς εράνους, αποβλέποντας κυρίως στις εισφορές των πλούσιων ελληνικών οικογενειών του εξωτερικού. Όταν άρχισε η Επανάσταση, εξορίστηκε από τους Τούρκους στην Τοκάτη της Μ. Ασίας και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη ύστερα από λίγα χρόνια, όπου υπηρέτησε το πατριαρχείο και πάλι έως το 1832. Αργότερα, όταν πια είχε συσταθεί το ελληνικό κράτος, εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου και πέθανε.